istorika

Επικοινωνήστε μαζί μας

Στο Email info@praisos.com

Στο τηλέφωνο: 6936199968

Το σήμα του συλλόγου μας

Πολλά από τα σημαντικά ευρήματα από τις παλιές ανασκαφές βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου, όπως και ο σφραγιδόλιθος που είναι και το σήμα του συλλόγου μας στον οποίο αναπαριστάται ένας ταύρος αιφνιδιασμένος από ένα κυνηγό, που τον συλλαμβάνει από τα κέρατα

Κυρία ΒΕΝΙΑΜΑΚΗ – ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ευαγγελία

Κυρία ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ Φιλίτσα

Κυρία ΚΟΚΚΙΝΑΚΗ Γεωργία

Κυρία ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ Ουρανία

Κύριος ΚΑΛΑΓΙΑΣ Ηλίας

Κύριος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Στέφανος

Κύριος ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ Νίκος

Κύριος ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Δήμος Σητείας

Παγκρήτια Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων

Ιστορικά Πρόλογος

Tα περισσότερα ερείπια της αρχαίας Πραισού βρίσκονται πάνω στον ομώνυμο λόφο Α΄ Ακρόπολη και ανάμεσα σε αυτόν και στους άλλους δυο λόφους ή Ακροπόλεις. Ερείπια παλαιοτέρων εποχών από αυτήν που ήκμασε η πόλη της Πραισού συναντούμε και σε άλλες περιοχές όπως στον Άγιο Κωνσταντίνο, στα Κυπιά και αλλού. Επίσης στην γύρω περιοχή έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί τάφοι διαφόρων περιόδων (Φωτούλα, Κεφάλα) ενδεικτικοί διπλανής κατοίκησης. Η Πραισός λεγόταν και Πράσος και Πραισία και Παραισός. Το κράτος της Πραισού σύμφωνα με μαρτυρία του αρχαίου γεωγράφου Σκύλακα του Καρυανδέα: (Περίπλους 47). κατελάμβανε ολόκληρη σχεδόν τη σημερινή επαρχία Σητείας που λεγόταν Ετεοκρητική χερσόνησος.

Πόλεμοι

Με αφορμή το ιερό του Δικταίου Διός που μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί έγιναν σημαντικοί πόλεμοι από αυτους που γνωριζουμε είναι : Με την πόλη Δραγμός που και σήμερα δεν γνωρίζουμε σε ποια τοποθεσία ευρίσκονταν. Οι δυο πόλεις ήρθαν αντιμέτωπες και από τον πόλεμο βγήκε νικήτρια η Πραισός. Μετά από την κατάληψη της Δραγμού εγινε πλέον γειτονας με την άλλη μεγάλη πόλη της περιοχής την Ίτανο. Νομίζοντας ότι θα την καταβάλει της επιτέθηκε. Αλλά η Ίτανος ζήτησε την βοήθεια του Βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου του Φιλομήτορος που έστειλε στρατιωτικές ενισχύσεις και την προστάτευε. Παρέμειναν μέχρι τον θάνατο του Πτολεμαίου το 146 και λίγο αργότερα που οι Πραίσιοι συνθηκολόγησαν έθεσαν ειρήνη. Είχαν εμπλακεί σε μακροχρόνιο πόλεμο με τους Δωριείς Ιεραπύτνιου. Αυτοί ισχυρότεροι τους κατέλαβαν περί το 144 ή 145 π.Χ. λεηλάτησαν την πόλη και όσους δεν σκότωσαν τους αιχμαλώτισαν και κατέστρεψαν εκ θεμελίων την πόλη ( όπως μας λέει ο Στράβων όμως οι Βρετανοί αρχαιολόγοι μας λένε ότι δεν βρίσκουν ίχνη καταστροφής ) από νεότερες έρευνες προκύπτει κατοίκηση της Πραισού μέχρι και τα χρόνια της ενετοκρατίας.

Ὁμήρου Ὀδύσσεια

Ὁμήρου Ὀδύσσεια Ραψωδία Τ
Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης ὁμιλία. Τὰ νίπτρα.

170. πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε᾽ ἀλώμενος, ἄλγεα πάσχων·
ἀλλὰ καὶ ὣς ἐρέω ὅ μ᾽ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
Κρήτη τις γαῖ᾽ ἔστι, μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
καλὴ καὶ πίειρα, περίρρυτος· ἐν δ᾽ ἄνθρωποι
πολλοί, ἀπειρέσιοι, καὶ ἐννήκοντα πόληες.

170. και τυραννιέται σὲ πολλὲς γυρνώντας πολιτεῖες.
Ὅμως καὶ πάλε θὰ σ' τὸ πῶ τὸ ποὺ ρωτᾶς νὰ μάθης.
Εἶναι μιὰ γῆς κατάμεσα τοῦ μελανοῦ πελάγου,
ἡ Κρήτη, ἡ ὥρια κι ἡ παχειὰ κι ἡ τριγυρολουσμένη.
Κατοίκους ἔχει ἀρίθμητους, καὶ χῶρες ἐνενήντα.

(Μετάφραση Ἀργύρη Ἐφταλιώτη)

175.

ἄλλη δ᾽ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη· ἐν μὲν Ἀχαιοί,
ἐν δ᾽ Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες,
Δωριέες τε τριχάϊκες δῖοί τε Πελασγοί.
τῇσι δ᾽ ἐνὶ Κνωσός, μεγάλη πόλις, ἔνθα τε Μίνως
ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής,

175.

Κάθε λαὸς κι ἡ γλῶσσα του. Ζοῦν Ἀχαιοὶ στὸν τόπο,
ζοῦνε νησιῶτες Κρητικοί, παλληκαριᾶς ξεφτέρια,
καὶ Κύδωνες, καὶ Δωρικοί, καὶ Πελασγοὶ λεβέντες.
Κι εἶν' ἡ Κνωσό, χώρα τρανή, ποὺ ὁ Μίνωας τοῦ μεγάλου
τοῦ Δία σύντροφος ἐννιά, κι ἐννιά κυβέρναε χρόνους,

(Μετάφραση Ἀργύρη Ἐφταλιώτη)

Ηρόδοτος - Ιστοριών εβδόμη επιγραφομένη Πολύμνια

170

· 1 λέγεται γὰρ Μίνων κατὰ ζήτησιν Δαιδάλου ἀπικόμενον ἐς Σικανίην τὴν νῦν Σικελίην καλευμένην ἀποθανεῖν βιαίῳ θανάτῳ. ἀνὰ δὲ χρόνον Κρῆτας, θεοῦ σφι ἐποτρύναντος, πάντας πλὴν Πολιχνιτέων τε καὶ Πραισίων ἀπικομένους στόλῳ μεγάλῳ ἐς Σικανίην πολιορκέειν ἐπ᾽ ἔτεα πέντε πόλιν Καμικόν, τὴν κατ᾽ ἐμὲ Ἀκραγαντῖνοι ἐνέμοντο

2 τέλος δὲ οὐ δυναμένους οὔτε ἑλεῖν οὔτε παραμένειν λιμῷ συνεστεῶτας, ἀπολιπόντας οἴχεσθαι. ὡς δὲ κατὰ Ἰηπυγίην γενέσθαι πλέοντας, ὑπολαβόντα σφέας χειμῶνα μέγαν ἐκβαλεῖν ἐς τὴν γῆν· συναραχθέντων δὲ τῶν πλοίων, οὐδεμίαν γάρ σφι ἔτι κομιδὴν ἐς Κρήτην φαίνεσθαι, ἐνθαῦτα Ὑρίην πόλιν κτίσαντας καταμεῖναί τε καὶ μεταβαλόντας ἀντὶ μὲν Κρητῶν γενέσθαι Ἰήπυγας Μεσσαπίους, ἀντὶ δὲ εἶναι νησιώτας ἠπειρώτας

3 ἀπὸ δὲ Ὑρίης πόλιος τὰς ἄλλας οἰκίσαι, τὰς δὴ Ταραντῖνοι χρόνῳ ὕστερον πολλῷ ἐξανιστάντες προσέπταισαν μεγάλως, ὥστε φόνος Ἑλληνικὸς μέγιστος οὗτος δὴ ἐγένετο πάντων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν, αὐτῶν τε Ταραντίνων καὶ Ῥηγίνων, οἳ ὑπὸ Μικύθου τοῦ Χοίρου ἀναγκαζόμενοι τῶν ἀστῶν καὶ ἀπικόμενοι τιμωροὶ Ταραντίνοισι ἀπέθανον τρισχίλιοι οὕτω· αὐτῶν δὲ Ταραντίνων οὐκ ἐπῆν ἀριθμός

171

1 ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ Ῥηγίνους τε καὶ Ταραντίνους τοῦ λόγου μοι παρενθήκη γέγονε· ἐς δὲ τὴν Κρήτην ἐρημωθεῖσαν, ὡς λέγουσι Πραίσιοι, ἐσοικίζεσθαι ἄλλους τε ἀνθρώπους καὶ μάλιστα Ἕλληνας, τρίτῃ δὲ γενεῇ μετὰ Μίνων τελευτήσαντα γενέσθαι τὰ Τρωικά, ἐν τοῖσι οὐ φλαυροτάτους φαίνεσθαι ἐόντας Κρῆτας τιμωροὺς Μενέλεῳ

2 ἀπὸ τούτων δέ σφι ἀπονοστήσασι ἐκ Τροίης λιμόν τε καὶ λοιμὸν γενέσθαι καὶ αὐτοῖσι καὶ τοῖσι προβάτοισι, ἔστε τὸ δεύτερον ἐρημωθείσης Κρήτης μετὰ τῶν ὑπολοίπων τρίτους αὐτὴν νῦν νέμεσθαι Κρῆτας. ἡ μὲν δὴ Πυθίη ὑπομνήσασα ταῦτα ἔσχε βουλομένους τιμωρέειν τοῖσι Ἕλλησι.

Η παρουσία του λαού των «Ετεοκρητών» στην Κρήτη μαρτυρείται επίσης από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη (V.64.1) οἱ μὲν γὰρ τὴν Κρήτην κατοικοῦντὲς φασιν ἀρχαιοτάτους γενέσθαι παρ’ αὑτοῖς τοὺς ὀνομαζομένους Ἐτεόκρητας αὐτόχθονας.